Vandaag ben ik 51 jaar geworden.
Daarmee is het jaar waarin ik VIJFTIG was ten einde.
Maar wat een jaar is dat geweest!
Ik wil daar graag iets over vertellen.
Voordat ik dat doe, geef ik een inkijkje in hoe mijn (geestelijke) leven is verlopen voordat ik VIJFTIG werd.
Als jonge tiener, begin middelbare school, voetbalde we iedere pauze op het schoolplein. Ik herinner mij een moment dat ik tijdens het voetballen mij vanuit het niets ineens afvroeg ‘Waar ben ik nu mee bezig, er zijn toch veel belangrijkere dingen in het leven om mee bezig te zijn dan hier een beetje tegen een bal aan te trappen?’. Ik kom uit een domineesfamilie. Mijn opa, twee overgrootvaders en een betovergrootvader waren predikant. Na mijn opa is dat in zijn lijn van het geslacht gestopt. Tijdens het voetballen vroeg ik mij af of ik dat niet moest gaan voortzetten. Achteraf gezien was dit het eerste moment dat ik iets van een roeping heb ervaren.
Na de middelbare school, ben ik naar de MTS gegaan. In die tijd heb ik mijn vrouw leren kennen, met wie ik op vrij jonge leeftijd (21) ben getrouwd. Ik ben na de MTS gaan werken in de Elektrotechniek. We waren kerkelijk altijd zeer betrokken, met name bij allerlei missionaire activiteiten. We hebben in die tijd ook een cursus Theologische Vorming voor gemeenteleden gevolgd. Dit alles vanuit een verlangen om het evangelie met mensen te delen.
Toen ik begin 30 was, werd dit verlangen zo groot dat ik mijn baan heb opgezegd en samen met mijn vrouw fulltime voor stichting Agapè (evangelisatie en discipelschap) ben gaan werken. Tijdens deze periode ben ik ook een HBO-opleiding Theologie gaan volgen, die ik rond mijn 40e heb afgerond.
Ik ben al die jaren vooral op zoek geweest naar antwoorden op de vraag hoe het evangelie meer impact zou kunnen hebben op mijn directe omgeving, maar ook op de samenleving als geheel. Ik zag namelijk niet gebeuren wat ik van Jezus in de evangeliën en later van de eerste christelijke gemeente in Handelingen las. Het evangelie dat als een kracht van God werd verkondigd, waardoor er dagelijks mensen tot geloof kwamen en waarvan een getuigenis uitging in de hele stad, nog afgezien van de vele genezingen die daar plaatsvonden.
Tijdens deze jarenlange zoektocht deed ik (voor mij persoonlijk) twee belangrijke ontdekkingen:
1) Het draait bij het evangelie dat Jezus verkondigde niet om vergeving van zonden, maar om bevrijding van de zonde(macht); hetgeen neerkomt op het evangelie van het koninkrijk. De blijde boodschap dat we vanuit het rijk der duisternis bevrijd kunnen worden om in het koninkrijk van het Licht te gaan wandelen. We kunnen heilig in de vergeving van onze zonden geloven, maar tegelijk toch nog in de duisternis ronddwalen en dus niet bevrijd / gered zijn. Ik schreef hier destijds een boek over met als titel “De beste wijn is voor het laatst bewaard!”, maar dat is uiteindelijk nooit uitgegeven. Hierbij de link naar een blog die over deze ontdekking gaat.
2) Ik ontdekte een aantal dingen over de eindtijd in de Bijbel, waarvan ik later hoorde dat deze gedachten in het buitenland allang gangbaar waren onder de noemer ‘Preterism’. Toen ik deze dingen in mijn omgeving begon te delen, noemde men het gekscherend het Peterisme (zonder r na de P). Het komt er in het kort op neer dat de Bijbel een afgesloten boek is. Bij de eindtijd gaat het om het einde van het oude verbond, dat door de verwoesting van de tempel in 70AD definitief ten einde kwam. De z.g. ‘wederkomst’ heeft ook in 70AD plaatsgevonden en heeft betrekking op de verheerlijking van een groep mensen die in de boodschap van het koninkrijk dat Jezus verkondigde, geloofden. Het boek Openbaring is een apocalyptisch verhaal over wat er rond 70AD allemaal heeft plaatsgevonden. Hetgeen we alleen kunnen begrijpen als we de apocalyptische taal uit die tijd verstaan. Alle profetieën in de Bijbel zijn vervuld, het koninkrijk van God zou definitief gevestigd zijn en christenen zijn geroepen om dat koninkrijk zichtbaar te gaan maken.
In 2012 zijn we met een eigen gemeente gestart (Way of Grace), waar we de (vernieuwde) boodschap van het evangelie van het koninkrijk verkondigde. Het leidde echter niet tot meer mensen die tot geloof kwamen. Daarnaast riep de nieuwe kijk andere vragen op, waarvan de belangrijkste ging over welke toekomstverwachting we dan nog mogen hebben, als de Bijbel daar niets over zegt. We kunnen wel geloven dat in 70AD er een doorbraak van het koninkrijk van God op aarde heeft plaatsgevonden, maar als we daar – na bijna 2000 jaar – nog nauwelijks iets van zien, waarom zouden we dat vandaag de dag dan wel kunnen/mogen verwachten? De twee ontdekkingen die ik had gedaan bleken niet te rijmen met zoveel andere dingen binnen het christendom. Ik kon er geen consistent verhaal meer van maken. Daarnaast begon het werk steeds meer te voelen als ploegen op de rotsen. De manier waarop christenen in het algemeen reageerden op mijn (nieuwe) ideeën deden de frustratie uiteindelijk zo hoog oplopen, dat we in 2013 het christelijke geloof aan de wilgen hebben gehangen. Ik geloofde nog wel dat Gods Geest (Christus) in mij woonde, maar voor de rest zijn we overal mee gestopt. Mijn roeping, mijn droom, mijn verlangen voor de kerk, een zichtbare doorbraak van het koninkrijk van God, er was niets meer van over. Ik ben weer in loondienst gaan werken, kregen hierdoor meer te besteden dan al die jaren daarvoor, hebben zodoende een huis kunnen kopen. De kinderen waren inmiddels de deur uit en samen hadden we het prima naar ons zin. Geen haar op mijn hoofd die eraan dacht om mij ooit nog met de Bijbel, het christelijke geloof en met kerken bezig te gaan houden.
Tot zover de (lange) intro. 🙂
Toen werd ik op 16 augustus 2019 VIJFTIG jaar. Een heerlijke dag met mijn gezin, familie en vrienden. Nog steeds dankbaar voor het vrije leventje dat ons heel goed beviel. Inmiddels ook alles verwerkt en opgeruimd in mijn hoofd van wat er in het verleden allemaal had plaatsgevonden. Klaar voor een nieuwe fase in mijn leven. Ik had een paar jaar daarvoor al eens nagedacht om als Life-coach aan de slag te gaan. Ik heb daarna ook een cursus Life-coaching gevolgd. Maar ja, een vaste baan met een goed inkomen voor de tweede keer opzeggen om een nieuw avontuur te beginnen, daar voelde ik eerlijk gezegd niet zoveel meer voor.
Half oktober 2019 werd ik – voor mij geheel onverwachts – ontslagen. De stap die ik zelf niet durfde te zetten om voor mijzelf te beginnen, werd voor mij genomen. Na een week of twee stevig te hebben gebaald, heb ik al vrij snel de knop omgezet en mij voorgenomen om als ZZP’er te starten met een coachingspraktijk. Ik zou mij gaan richten op mensen met een laag zelfbeeld. Allereerst omdat ik daar in het verleden zelf mee geworsteld heb en omdat ik bij heel veel mensen in de christelijke wereld had gezien wat dit voor gevolgen kan hebben op alle terreinen van het leven. Als doelgroep leek mij christenen dan ook wel een mooie vijver om in te vissen. Het dogma van de erfzonde, dat ons leert dat de mens van nature slecht is, tot niets goeds in staat, kan er stevig inhakken.
Na alle voorbereidingen ben ik op 13 januari 2020 vanuit een UWV startersperiode begonnen met mijn coachingspraktijk. Wat er toen allemaal gebeurd is, is met geen pen te beschrijven. Ik kan alleen de feiten zwart op wit weergeven, maar binnen in mij is de passie voor het evangelie van het koninkrijk en voor de kerken en gemeenten in Nederland als nooit tevoren teruggekomen, alsof er een groot vuur in mij is ontbrand. Het roepingsbesef is groter dan ooit, maar gaat deze keer gepaard met zoveel rust en zekerheid, dat ik het niet meer ervaar als een last, maar vol vertrouwen de toekomst tegemoet ziet.
Wat is er feitelijk gebeurd?
Mijn doelgroep om te coachen bestond uit christenen met een laag zelfbeeld. Om aan klanten te komen had ik mij voorgenomen om blogs te gaan schrijven en deze via social media te verspreiden. Om de doelgroep te bereiken moet je uiteraard hun taal spreken en vanuit hun referentiekader schrijven. Zodoende heb ik op de eerste werkdag mijn Online-Bible, die ik in 2013 had verwijderd, weer op mijn PC geïnstalleerd. Ik wilde vanuit bekende Bijbelteksten aansluiten bij de leef- en denkwereld van christenen. Ik had zeven jaar lang geen letter in de Bijbel meer gelezen, maar vanaf het moment dat ik dit – vanuit een puur zakelijk motief – weer ging doen, was het net alsof ik dwars door de letterlijke teksten heen, het ware verhaal begon te zien.
Binnen drie weken kreeg ik antwoorden op de grote vragen waar ik voorheen mee vastgelopen was. Ook de twee ontdekkingen die ik had gedaan pasten binnen het bredere perspectief dat ik steeds helderder begon te zien. En het meest fascinerende was wel dat binnen een paar weken werkelijk alle puzzelstukjes uit mijn (geloofs)leven tot in de kleinste details en vanaf mijn prilste begin op zijn plek zijn gevallen, waardoor ik een geweldige puzzel voor mij zag die helemaal af was. Dit alles heeft mij zoveel inzicht en bevestiging met betrekking tot het doel van mijn leven gegeven, dat ik de draad – vanaf het moment dat ik in 2013 was afgehaakt – weer vol nieuwe passie en energie heb opgepakt.
Ik zal twee redelijk recente voorbeelden noemen van puzzelstukjes die op zijn plek zijn gevallen.
1) Het werd voor mij volkomen duidelijk waarom ik zeven jaar geleden, ondanks alles wat ik had ervaren en ondanks mijn roeping, totaal afstand moest nemen van het christelijk geloof. Ik had de christelijke manier van leven wel achter mij gelaten, maar het (oude) christelijke denken zat nog diep van binnen in mij. Ik was wel bevrijd uit Egypte, maar Egypte was nog niet uit mij verdwenen. En dat laatste was nodig om verder te kunnen komen op de weg naar het doel dat ik voor ogen heb. De laatste resten zuurdesem, die het hele deeg zuur maken, moesten er nog uit. Ik ben mij bewust dat dit voor sommige mensen negatief over kan komen, maar dit is mijn persoonlijke verhaal, mijn persoonlijke weg. Ik wil absoluut niet afgeven op mensen die het bij de ‘oude wijn’ willen houden. Daarvan zei Jezus zelf dat ook deze voortreffelijk is. Toch schonk Jezus de jonge wijn, omdat er een nieuwe tijd aanbrak, de tijd van het nieuwe verbond. En ik geloof dat we nu opnieuw in een tijd leven, waarin de jonge wijn in nieuwe zakken geschonken moet gaan worden. Het is de beste wijn die voor het laatst bewaard is. En laat dat nu de titel zijn geweest van het boek dat ik ruim tien jaar geleden heb geschreven.
2) Het tweede puzzelstukje dat ik wil noemen is de stichting Way of Grace, die we destijds hebben opgericht i.v.m. de gemeente die we wilden starten, maar dat toen niet van de grond is gekomen. De stichting bestond nog steeds en had ook nog een ANBI-status. Mijn vernieuwde visie voor kerken en gemeenten bleken precies aan te sluiten bij de doelstelling die ik destijds in de statuten van de stichting heb laten opnemen. Ik kon dus zo weer aan de slag, zonder allerlei zakelijke en juridische dingen te hoeven regelen. Op het logo dat ontworpen is met de oprichting van de stichting is een samenleving te zien waar een kroon boven hangt. Toen het corona-virus net zijn intrede had gedaan, keek ik een keer naar het logo en bedacht mij ineens dat corona ‘kroon’ betekent. Dat maakte het plaatje compleet. Stichting Way of Grace is opgericht voor de tijd waarin we nu leven.
Mensen die belangstelling hebben, nodig ik van harte uit om eens een kop koffie/thee te komen drinken. Ik vertel graag over al die andere puzzelstukjes die op zijn plek zijn gevallen.
Al met al, het jaar waarin ik vijftig was, is voor mij een heel bijzonder jaar geweest, waarin ik de kracht van Gods Geest meer dan ooit heb mogen ervaren in mijn leven. Het is voor mij werkelijk het jaar van mijn Pentacost (vijftig; Pinksteren) geworden.
Heb je het hele verhaal tot hiertoe al gelezen, dan ben je ongetwijfeld geïnteresseerd in hoe het nu verder zal gaan. Ik geloof dat we aan de vooravond staan van een nieuwe Reformatie van de christelijke kerk in Nederland. Deze Reformatie zal ertoe gaan leiden dat gelovigen als Zonen en Dochters van God gaan opstaan. De schepping zucht en ziet hier met reikhalzend verlangen naar uit. Op dit moment heb ik geregeld gesprekken met mensen om mijn visie te delen en merk ik dat de tijd er rijp voor is dat er jonge wijn in nieuwe zakken geschonken gaat worden. Het vervangen van de oude wijn door de jonge wijn gaat gepaard met een paradigma-shift, die een behoorlijke impact zal gaan hebben. Uiteraard in positieve zin, maar het zal ook zeker weerstand met zich meebrengen. In de 25 jaar die ik vóór 2013 actief ben geweest in de christelijke wereld, was ik altijd degene die een aantal stappen voor de troepen uitliep. Ik weet hoe de klappen voelen als je je hoofd boven het maaiveld uitsteekt, maar hierdoor heb ik ook geleerd hoe ik met weerstand om moet gaan om niet opnieuw ontmoedigd te raken.
Zoals gezegd is mijn passie groter dan ooit en ik geloof in een nieuwe periode voor de christelijke kerk, die dwars door een moeilijke tijd heen, die ons nog te wachten staat, zal aanbreken. Een tijd waarin het evangelie weer een kracht (dynamiet) van God zal blijken te zijn tot behoud van mensen en tot een diepgaande verandering van de samenleving.
Mocht u / jij je aangesproken voelen door de visie en missie van Way of Grace, dan nodig ik je van harte uit om contact met ons op te nemen.
Tot slot, heel veel zegen gewenst voor de roerige tijden waarin we leven!
Peter Overduin
Klik hier om je te abonneren op onze Blog / Nieuwsbrief.
Ben je door onze blogs of door een (online) gesprek bemoedigd of heeft het je verder gebracht in je geestelijke groei? Overweeg dan een (kleine) financiële bijdrage, waarmee je ons ondersteunt in onze missie, een nieuwe Reformatie in de christelijke kerk van Nederland. Uw bijdrage is belasting aftrekbaar. Wil je een ander bedrag doneren dan de keuzemogelijkheden hieronder, klik dan hier.
Delen van deze blog via social media wordt bijzonder gewaardeerd. Dit kan eenvoudig via de onderstaande snelkoppelingen.