Welke rol speelt de persoon van Jezus van Nazareth in het evangelie van het koninkrijk? Waarom heeft Jezus zijn leerlingen nooit gevraagd om in hem als persoon te geloven, hem als God te erkennen. En waarom heeft hij zijn volgelingen nergens opgedragen om hem te aanbidden? Cruciale vragen als het gaat om de verkondiging van de blijde boodschap in de 21e eeuw.
Toen Jezus zijn leerlingen riep, zei hij tegen hen: Volg mij! In het boek Handelingen worden de leerlingen van Jezus ‘mensen en volgers van de weg’ genoemd en geen ‘mensen en volgers van Jezus’. Dat is toch op zijn minst opmerkelijk te noemen. Toen Jezus zijn leerlingen riep om hem te volgen, bedoelde hij blijkbaar dat ze hem moesten volgen op de weg die hijzelf zou gaan. Dat is wat anders dan dat je Jezus als persoon zou moeten volgen, laat staan hem moeten aanbidden. Paulus heeft later tegen zijn leerlingen meerdere keren hetzelfde gezegd: Volg mij na! (zie o.a. 1 Korintiërs 4:16 en Filippenzen 3:17) Als Paulus Jezus als persoon had gevolgd, dan had hij tegen zijn leerlingen gezegd: Volg Jezus, net als ik dat doe! Maar nee, Paulus zei: Volg mij! Paulus volgde de weg die Jezus ook was gegaan. En Paulus roept zijn leerlingen op, om achter hem aan, dezelfde weg te volgen. De weg die Jezus ook was gegaan. Ook bij Paulus ging het dus om de weg die hij ging en niet om zijn eigen persoon of om de persoon van Jezus.
De vraag die voor de hand ligt is: welke weg zijn Jezus en later ook Paulus dan gegaan? Welke weg moesten hun leerlingen ook volgen? Dat was de weg van kruisiging en opstanding. Het vlees, de oude mens, voor gekruisigd houden, zodat Christus, de nieuwe mens in ons kan opstaan.
Paulus is deze weg ook gegaan. Daarom wilde Paulus niets anders weten dan de boodschap van Jezus en die gekruisigd! Het ging Paulus om de gekruisigde Jezus van Nazareth en de opgestane Christus! Dood aan het ‘lichaam der zonde’, aan het ego, als bron van alle ellende op deze wereld, zodat Christus in ons, de hoop op heerlijkheid kan opstaan. Het evangelie van het koninkrijk is niet gericht op Jezus van Nazareth als persoon, maar op de boodschap die Jezus mede door zijn kruisiging heeft verkondigd. De primaire boodschap van Jezus was: “Bekeert u, want het koninkrijk der hemelen is binnen in u.” en niet: “Geloof in mij als de enige echte Zoon van God en uw zonden zullen vergeven worden”. Nergens in de evangeliën verwijst Jezus naar vergeving van zonden op basis van de kruisiging die hem te wachten stond! Het gaat in het evangelie om de boodschap van het koninkrijk, verlossing vanuit het rijk der duisternis om in het koninkrijk van het Licht te gaan wandelen. Hiervoor zullen we de oude mens voor gekruisigd moeten houden. We zullen ons kruis op ons moeten nemen, om daar de oude mens dagelijks aan te nagelen (Lukas 9:23). Dat heeft Jezus zijn leerlingen en ook ons duidelijk willen maken.
We gaan nog een stapje verder. Paulus schreef dat vlees en bloed het koninkrijk van God niet kunnen beërven (1 Korintiërs 15:50). Dat gold voor de mens Jezus van Nazareth ook. Jezus moest eerst een verheerlijkt lichaam ontvangen en vervolgens uit zicht raken (Hemelvaart), voordat de kracht van de Geest ten volle werkzaam kon worden onder de leerlingen van Jezus. De focus moest verlegd worden van de (externe) Christus, die zich geopenbaard had in de persoon van Jezus van Nazareth, naar de Christus in hen, de hoop op heerlijkheid. Ze moesten ontdekken dat zij zelf ook de belichaming waren van Christus, het Licht der wereld. Ons fysieke lichaam wordt niet voor niets door Paulus een tempel van de Geest genoemd (1 Korintiërs 6:19). Christus in ons is onze enige hoop op heerlijkheid.
De volgende stap is cruciaal! Zolang we Jezus als de middelaar tussen God en de mens blijven zien, is de bedekking van het oude verbond nog aanwezig. Volgens de christelijke kerk (en dan met name binnen de westerse wereld) is Jezus allereerst voor de vergeving van onze zonden aan het kruis genageld. Vergeving van zonden is voor de meeste christenen de kern waar hun geloofsleven om draait. Het staat garant voor hun redding en verschaft hen na dit leven toegang tot de hemel. We moeten echter goed beseffen dat vergeving van zonden alleen nodig was onder het oude verbond, omdat Christus nog niet geopenbaard was. Onder het oude verbond gold de wet van Mozes en die is gericht op het vlees. Het moest het vlees in het gareel houden, totdat ‘Christus in ons’ geopenbaard zou worden.
“… want reeds voor de wet was er zonde in de wereld. Maar zonde wordt niet toegerekend, als er geen wet is.” schreef Paulus (Romeinen 5:13).
Niemand, maar dan ook niemand die vandaag de dag leeft, valt onder het oude verbond en is dus ook niet onder de wet van Mozes gesteld! Het oude verbond is in 70AD volledig tot een einde gekomen. De tempel in Jeruzalem, met de offerdienst als het kloppende hart van het oude verbond, is destijds door de Romeinen volledig verwoest. De periode vóór die verwoesting werd dan ook niet voor niets als ‘de eindtijd’ gezien. Omdat wij nooit onder de wet van Mozes zijn geweest en deze wet dus ook niet kunnen overtreden, heeft de kruisdood van Jezus niets van doen met de vergeving van onze overtredingen van de wet van Mozes. Zolang we dat wel denken, is de bedekking van het oude verbond nog aanwezig en is ons oog (bewustzijn) nog verduisterd. We hebben dan te maken met de heerlijkheid van het oude verbond, dat ook een bepaalde mate van heerlijkheid had (zie 2 Korintiërs 3:7-11). Het oude verbond was echter niet toereikend om ons definitief te bevrijden van de zonde.
Willen we de heerlijkheid van het nieuwe verbond gaan zien, dan zal de bedekking van het oude verbond weggenomen moeten worden (2 Korintiërs 3:15-18). Zoals hierboven aangegeven zullen we dan allereerst onze kijk op het kruis van Jezus moeten veranderen. Jezus wordt door Johannes de Doper het lam van God genoemd, dat de zonde (enkelvoud!) van de wereld wegneemt. Het gaat hier niet om de zonden (meervoud) zelf, maar om de zondemacht in ons leven, waardoor we aangezet worden tot zondigen. Jezus is als een lam naar de slachtbank geleid. Let nu goed op! Nergens onder het oude verbond werden er lammetjes als zondoffer geofferd. Als offer voor de vergeving van zonden werden uitsluitend stieren en bokken geofferd en het bloed van stieren en bokken reinigden de joden onder het oude verbond afdoende van hun zonden (zie Hebreeën 9:12,13,19; 10:4). Jezus als het lam van God kan dus niet het laatste zondoffer van het oude verbond voor de vergeving van zonden zijn geweest. De vergelijking tussen enerzijds het offer dat Jezus als lam van God bracht en anderzijds de zondoffers onder het oude verbond gaat dan ook mank!
Voor de vergelijking van Jezus met het lam van God moeten we terug naar de lammetjes die vlak voor de uittocht uit Egypte werden geslacht. Vergeving van zonden speelde in deze situatie geen enkele rol. Het ging om de bevrijding (Grieks: aphesis) uit Egypte en Egypte is een beeld van het vlees, de oude mens. Jezus heeft ons de weg gewezen waardoor wij bevrijd kunnen worden van de zondemacht in ons leven. Het lam dat de zonde van de wereld zou weg-nemen en dus niet zou bedekken door vergeving, zoals dit onder het oude verbond gebeurde. Wegnemen betekent dat je er volledig van bevrijd wordt. Vergeving van zonden komt neer op symptoombestrijding. De oorzaak, de zondemacht, blijft aanwezig en dat is nu precies kenmerkend voor het oude verbond, dat niet toereikend was voor de verlossing van de vloek van zonde en dood! Daarom moest men iedere keer weer opnieuw stieren en bokken offeren voor de vergeving van zonden.
Zolang wij Jezus als de middelaar tussen God en de mens zien, omdat hij door zijn kruisdood de weg tussen God en de mens vrij gemaakt zou hebben, bevinden we ons nog onder de bedekking van het oude verbond. Bij de instelling van het avondmaal wordt de beker der dankzegging, die verwijst naar het bloed van Jezus, niet voor niets de beker van het nieuwe verbond genoemd. Jezus’ offer was niet het laatste en definitieve zondoffer van het oude verbond. Jezus heeft zichzelf vrijwillig opgeofferd voor de mensheid als het eenmalige offer van het nieuwe verbond. Jezus offerde zichzelf niet aan God de Vader, waardoor er vergeving van zonden mogelijk werd. Nee, Jezus offerde zichzelf uit Liefde op voor de mensheid om ons de weg tot verlossing van de zondemacht te openbaren en daar mogen we hem bijzonder dankbaar voor zijn! Hij toonde door zijn kruisiging heel letterlijk de weg die wij moeten gaan om totaal bevrijd te worden van de vloek van zonde en dood. Het vlees, de oude mens, moeten wij voor gekruisigd houden! Zolang we nog rekenen met onze oude mens, leven we nog overeenkomstig het oude verbond, drinken we nog van de oude wijn.
De christelijke kerk heeft nu bijna 2000 jaar de oude wijn geschonken, waarbij de oude wijn een beeld is van het bloed van de zondoffers onder het oude verbond. Het is de wijn van vergeving van zonden, waardoor we menen het eeuwige leven te ontvangen. De jonge wijn van het nieuwe verbond daarentegen is de wijn van totale verlossing van de zondemacht in ons leven en logischerwijs daarmee ook van de gevolgen ervan, onze zonden. Werkelijke verlossing gaat veel verder dan vergeving van zonden. Daarom is de heerlijkheid van het nieuwe verbond niet te vergelijken met de beperkte heerlijkheid van het oude verbond.
De jonge wijn hoort in nieuwe zakken te worden geschonken. De vraag is of we bereid zijn om de jonge wijn te gaan drinken of dat we het liever bij de oude wijn houden, omdat die al zo’n goede smaak heeft.
“En niemand die oude wijn drinkt, wil meteen de jonge wijn, want hij zegt: De oude is goed genoeg.” (Lukas 5:39)
Nog een laatste opmerking. Paulus verkondigde ‘Christus in ons’ als de hoop op heerlijkheid (Kolossenzen 1:27). Dezelfde Paulus schrijft ergens anders: “Zo dan kennen wij niemand meer naar het vlees, zelfs al had ik Christus naar het vlees gekend, dan kennen wij hem zo nu niet meer.” (2 Korintiërs 5:16) Paulus heeft Jezus van Nazareth niet persoonlijk gekend. Hij schrijft dan ook terecht “zelfs al had ik Christus naar het vlees gekend.” Maar al zou Paulus Jezus als mens wel hebben gekend, ook dan geldt … “zo kennen wij hem dan nu niet meer.”!
Nogmaals, we mogen Jezus van Nazareth dankbaar zijn voor wat hij voor ons en de hele mensheid heeft gedaan! We mogen hem daar zelfs voor eren. Hij heeft – als de eerstgeborene onder vele broederen – door zijn kruisiging en opstanding de weg voor ons bereid, hij heeft het geloof voleindigd. Hij is dan ook onze leidsman op de weg. Toch ging het volgens Paulus in het evangelie niet om de mens Jezus van Nazareth. Het ging Paulus om de Christus, die door Jezus van Nazareth heen aan ons is geopenbaard. Christus in ons is de hoop op heerlijkheid en niet Jezus van Nazareth in ons. Christus is de Geest van God die in het heilige der heiligen van de tempel van ons lichaam woont. Jezus van Nazareth was zich dat ten volle bewust geworden en dat zette de zalving van Gods Geest vrij in zijn leven en dat mag ook voor ons gaan gelden! Daarvoor zullen we wel de jonge wijn in nieuwe zakken moeten gaan schenken!
Klik hier voor de blog die over het belang van de nieuwe zakken gaat, waar de jonge wijn in geschonken moet worden.
Mocht je door willen praten over de inhoud van deze blog?
Schroom dan niet en neem contact met ons op.
Klik hier om je te abonneren op onze Blog / Nieuwsbrief.
Ben je door onze blogs of door een (online) gesprek bemoedigd of heeft het je verder gebracht in je geestelijke groei? Overweeg dan een (kleine) financiële bijdrage, waarmee je ons ondersteunt in onze missie, een nieuwe Reformatie in de christelijke kerk van Nederland. Uw bijdrage is belasting aftrekbaar. Wil je een ander bedrag doneren dan de keuzemogelijkheden hieronder, klik dan hier.
Delen van deze blog via social media wordt bijzonder gewaardeerd. Dit kan eenvoudig via de onderstaande snelkoppelingen.
Één reactie op “Wie is Jezus van Nazareth voor ons?”
Hallo broeder en ex-collega,
Interessant stuk. Heb je hier meer over geschreven? Brochure oid?
Hoor graag
Bas Geerts, Veenendaal