De titel van deze blog is niet spottend of kwetsend bedoeld. Het is de indruk die ik in de loop der jaren heb gekregen van het fenomeen ‘aanbidding’ in evangelische en charismatische samenkomsten.
Wie enigszins bekend is met het evangelische lied zal de klassiekers onder de aanbiddingsliederen wel kennen. Teksten als: “Welkom, heil’ge Geest van God, waai over ons.“, “Als wij aanbidden, bouw uw troon.” en “Vul dit huis met uw glorie.“.
Tijdens de zangdienst, in de evangelische volksmond ook wel ‘de aanbidding’ genoemd, komen doorgaans verschillende liederen voorbij. Verootmoediging, dankbaarheid, lofprijs en natuurlijk het blok met aanbiddingsliederen. Tijdens dat laatste blok moet het gebeuren. We nodigen de heilige Geest uit om in ons midden te komen en zijn wind in de ruimte waar we samenkomen te laten waaien. Korte zinnen worden als een soort mantra keer op keer herhaald en tongentaal klinkt door de liederen heen, in de hoop dat Gods Geest ‘verschijnt’. En dan gebeurt het… Wat? Ja, wat gebeurt er dan eigenlijk? Op die vraag wil ik in deze blog een antwoord geven.
In de tijd dat ik diensten bezocht waar het bovengenoemde fenomeen plaatsvond, merkte ik een aantal dingen. Zo waren het altijd dezelfde mensen, die helemaal in de gloria waren. Ik kan mij nog goed herinneren dat ik mij liet meevoeren in het hele gebeuren, in de hoop dat ik ook iets zou gaan ervaren van Gods Geest. Hoe meer ik merkte dat ik weinig voelde van de Geest die volgens sommigen op die bewuste momenten begon te waaien, hoe meer vragen ik kreeg. Ik herinner mij uitspraken als “er was vanochtend een zware zalving”. Waar heb je het over, dacht ik dan bij mezelf. Maar eerlijk is eerlijk, ik merkte ook aan mensen dat het serieus was en dat zij echt iets beleefden op die momenten. Ik voelde me dan vaak schuldig, omdat ik niet of nauwelijks iets merkte van Gods Geest. Waren het zonden in mijn leven? Misschien wel verborgen zonden, waar ik nog geen weet van had? Maar ja, we hadden ons net toch verootmoedigd en om vergeving gevraagd tijdens de verootmoedigingsliederen? Het maakte me onzeker.
Inmiddels heel wat jaren verder is het fenomeen ‘aanbidding’ en wat er tijdens de momenten van aanbidding gebeurt een stuk duidelijker voor mij geworden. Allereerst ben ik mij ervan bewust geworden dat Gods Geest alomtegenwoordig is. De zalving van Gods Geest (Christus) is overal en in ieder mens even krachtig aanwezig. Of we het nu wel of niet aan den lijve ervaren, doet er niet toe. Christus is alles en in allen. Christus in ons is van alle tijden en alle geslachten (altijd al en voor iedereen) een vaststaand gegeven geweest (Kolossenzen 1:26,27). Het is echter een verborgen mysterie geworden, waardoor we de aanwezigheid van de zalving, doorgaans niet bewust zijn. Dat komt doordat ons bewustzijn, als gevolg van een sluier / bedekking, verduisterd is geraakt. De Lamp (de zalving van Gods Geest in ons binnenste) is onder de korenmaat terechtgekomen, waardoor het Licht van Christus in ons leven niet kan schijnen.
We hoeven Gods Geest dus niet op te roepen of te vragen of God met zijn Geest bij ons op bezoek komt. De oorzaak van dat niet iedereen in dezelfde mate de aanwezigheid van God Geest ervaart, is gelegen in het feit dat de verduistering van het bewustzijn niet bij iedereen hetzelfde is. Zo ben ik er in de loop van de tijd achter gekomen dat ik heel kritisch en veroordelend was in de samenkomsten waar van alles gebeurde. Hoe sterker de (zelf)veroordeling, hoe meer verduisterd ons bewustzijn is. Dat was de reden dat ik minder ervoer tijdens de aanbidding dan anderen, bij wie de bedekking van het bewustzijn op die momenten als het ware even weggenomen werd. Toen ik mij dit principe bewust werd en ik minder veroordelend werd, begon ik ook steeds meer te ervaren tijdens de momenten van aanbidding.
De aanwezigheid van Gods Geest ervaren heeft dus alles te maken met de mate van verduistering van ons bewustzijn. God komt niet binnen met zijn Geest, maar ons bewustzijn kan zich op bepaalde momenten openen, waardoor we de aanwezigheid van Gods Geest (meer) ervaren. Veroordelen doen we vooral met onze gedachten. Bepaalde muziek en het herhalen van teksten kunnen helpen om even uit ons hoofd te komen, waardoor het bewustzijn zich als het ware vanzelf opent en we op dat moment iets van Gods aanwezigheid voelen. De mate waarin ons bewustzijn zich opent, bepaalt wat we op dat moment ervaren en wat de uitwerking ervan in ons leven is.
Het opwekken van de zogenoemde ‘zalving’ zien we ook gebeuren bij genezingssamenkomsten. De mate waarin er genezing plaatsvindt hangt af van de staat van bewustzijn die door de aanbidding kan veranderen. Is het zo dat God op dat moment bepaalde mensen aanraakt en zij daardoor genezen? Nee, de genezing hangt als het ware overal en altijd in de lucht en is voor iedereen beschikbaar. Of we genezing ontvangen is afhankelijk van in hoeverre ons bewustzijn zich kan openen. En aangezien het aantal echte genezingen in samenkomsten doorgaans aan de lage kant is, kunnen we er vanuit gaan dat er nog een heel groot terrein te winnen valt, als het gaat om het wegnemen van de bedekking. Omdat (zelf)veroordeling een belangrijke rol speelt, is het van groot belang dat de verkondiging vrij van het zuurdesem van de wet is. Het zingen van liederen waarin we onze schuld en onreinheid belijden, werken dan ook maar tot op zekere hoogte. Later toen ik de Geest tijdens de aanbidding wel begon te ervaren, gebeurde het regelmatig dat ik tijdens de preek de aanwezigheid van Gods Geest voelde ‘wegtrekken’. Mijn bewustzijn sloot zich weer door de verkondiging, waarin de wet nog een rol speelde. Er kan nog zoveel genade verkondigd worden, zolang de boodschap draait om een keuze die wij moeten maken om behouden te worden, is er sprake van wet.
De gang van zaken zoals ik die hierboven geschetst heb, laat zien dat mensen Gods nabijheid op gezette tijden, onder bepaalde omstandigheden en vooral op sommige plaatsen – daar waar men als gemeente samenkomt en Jezus aanbidt – ervaren. Echter niet iedereen ervaart Gods aanwezigheid en werkelijke en blijvende genezing valt doorgaans maar enkelingen ten deel. Tel daarbij op dat de wet en de daarmee samenhangende (zelf)veroordeling bij dit alles een belangrijke rol speelt. Het is allemaal kenmerkend voor de bediening van het oude verbond. We mogen dan tijdens de aanbidding even worden opgetild in het Licht van Christus, we belanden daarna al snel weer op de grond in de duisternis. Dat is de reden waarom we de zalving van de Geest niet blijvend ervaren. Dus dan zit er niets anders op dan naar de volgende samenkomst uitkijken, waarin we de heilige Geest weer opnieuw uitnodigen om in ons midden te zijn.
Ik sluit deze blog af met een paar vragen om over na te denken.
Wat zou er gebeuren als de bedekking, waardoor ons bewustzijn verduisterd wordt, definitief zou worden weggenomen? Als ons bewustzijn volledig gereinigd zou zijn van dode werken? Zouden we dan nog steeds met onze aanbidding Gods Geest moeten ‘opwekken’? Of wordt het dan mogelijk dat we voortdurend in de aanwezigheid van God, het Licht van Christus, gaan wandelen, waardoor allen genezing ontvangen die tot ons komen? Is dat niet de weg die Jezus van Nazareth ons met het nieuwe verbond heeft willen openbaren?
Lees ook de blog Oude verbonds-heerlijkheid; geweldig, maar niet toereikend.
Mocht je door willen praten over de inhoud van deze blog?
Schroom dan niet en neem contact met ons op.
Klik hier om je te abonneren op onze Blog / Nieuwsbrief.
Ben je door onze blogs of door een (online) gesprek bemoedigd of heeft het je verder gebracht in je geestelijke groei? Overweeg dan een (kleine) financiële bijdrage, waarmee je ons ondersteunt in onze missie, een nieuwe Reformatie in de christelijke kerk van Nederland. Uw bijdrage is belasting aftrekbaar. Wil je een ander bedrag doneren dan de keuzemogelijkheden hieronder, klik dan hier.
Delen van deze blog via social media wordt bijzonder gewaardeerd. Dit kan eenvoudig via de onderstaande snelkoppelingen.