Ons lichaam is een tempel van de Geest, zegt Paulus (1 Korintiërs 3:16 en 6:19). In het Grieks gebruikt hij voor tempel het woordje ‘naos’, dat is alleen het tempelgebouw, waarin het heilige en het heilige der heiligen zich bevinden. De voorhof bevindt zich dus niet in ons lichaam, maar vormt de buitenkant, datgene wat we waarnemen! Houdt deze gedachte even vast bij het verder lezen.
De voorhof van onze tempel staat voor de buitenwereld zoals wij die vanuit het verduisterde bewustzijn, inclusief de zichtbare gedaante van ons fysieke lichaam. De waarheid die we in onze binnenwereld geloven, projecteren we op / in onze buitenwereld, hetgeen we vervolgens met onze (lichamelijke) zintuigen waarnemen. Zolang ons bewustzijn (onze binnenwereld) verduisterd is, nemen we in onze buitenwereld een door de duisternis vervormde werkelijkheid waar. We projecteren als het ware vanuit ons verduisterde bewustzijn een donkere deken over het koninkrijk van God heen, dat ons het zicht op Gods glorie (die de ganse aarde vervuld; Jesaja 6:3) ontneemt. Vanuit onze verduisterde waarneming is het te begrijpen dat we denken dat het koninkrijk van God nog gevestigd of gebouwd moet worden, hetgeen leidt tot allerlei religieuze activiteiten. Door onze binnenwereld af te blijven stemmen op de verduisterde waarneming van de buitenwereld, raken we gevangen in een vicieuze cirkel. Paulus omschrijft deze manier van leven als een wandel naar het vlees, hetgeen een verwijzing is naar het leven in de voorhof van onze tempel. Het gaat hierbij om de buitenkant, datgene wat we met onze (natuurlijke) ogen (en andere zintuigen) waarnemen.
Het oude verbond was gericht op deze buitenkant, door Paulus het vlees (geen ‘soma’, maar ‘sarx’) of ook wel de oude mens genoemd. Het ging onder het oude verbond met de offerdienst om de rechtvaardiging van de oude mens. Het leidde niet tot verlossing / bevrijding van de oude mens, waardoor de zondemacht actief bleef in hun leven. De tempel, die onder het oude verbond een belangrijke rol speelde, geeft ons een vergezicht van het nieuwe verbond, het verbond waarmee God ons volkomen verlossing van de vloek van zonde (doel missen) en (lichamelijke) dood heeft beloofd.
Kenmerkend voor de voorhof was dat er onderscheid werd gemaakt. Onderscheid tussen priesters en het ‘gewone’ volk; onderscheid tussen mannen en vrouwen; onderscheid tussen gecastreerden en niet-gecastreerden. Leven vanuit de voorhof zorgt ervoor dat we scheiding maken, waar voor God geen scheiding bestaat. Denk bijvoorbeeld aan het onderscheid maken tussen christenen en niet-christenen; tussen degenen die de Geest wel hebben ontvangen en voor wie dat niet zou gelden; tussen wedergeborenen en niet-wedergeborenen. Zolang we naar het vlees wandelen, maken we onderscheid waar er in werkelijkheid geen onderscheid is. In Christus, die alles en in allen is, is er immers geen enkel onderscheid (Galaten 3:28). Verder stonden er in de voorhof het brandofferaltaar, de koperen zee en de wasvaten. Zolang we naar het vlees wandelen (door identificatie met de oude mens), zullen we onszelf als onvolmaakt zien, waardoor we ons blijven bezighouden met schuld belijden, ‘offeren’ voor vergeving van zonden (Jezus als zondoffer zien!), heiliging en reiniging van de buitenkant. Samengevat: de voorhof kenmerkt zich als een leven waarin we proberen de oude mens in het gareel te brengen om op die manier overeenkomstig de wet gerechtvaardigd te worden en zodoende toegang te krijgen tot het heilige. Paulus noemt dit gerechtigheid op grond van de wet; eigengerechtigheid. Zolang we onze hoop stellen op de gerechtigheid van de wet, maken we volgens Paulus Christus (die zich in het heilige van onze tempel bevindt!) inactief en plaatsen we onszelf dus buiten de genade; het heilige (Galaten 5:4). Aangezien eigengerechtigheid ons geen toegang tot het heilige geeft, houdt een wandel naar het vlees ons gevangen in de voorhof van onze tempel. In de voorhof zullen we geen verlossing van de vloek van zonde en dood vinden en blijven we als gevolg van het verduisterde bewustzijn als slaven / gevangenen leven.
Binnen in onze tempel van de Geest (de ‘naos’) bevinden zich het heilige en het heilige der heiligen. Het gaat hier om twee lagen in het onderbewustzijn van de mens, hetgeen we ons bewust kunnen worden door de weg naar binnen te gaan. We hebben hier te maken met het magistrale ontwerp van de mens, door God als de grote Architect ontworpen. Ieder mens is een tempel van de Geest. In het onderbewustzijn van ieder mens bevindt zich het heilige en het heilige der heiligen. Er is geen onderscheid! We zijn als mensheid met elkaar verbonden, niemand uitgesloten. Alleen nemen we het niet waar vanwege ons verduisterde bewustzijn.
Het heilige staat voor het koninkrijk van het Licht, de plek waar we ons bewust worden van onze Christus-identiteit. In het heilige stond de gouden kandelaar, waarvan de olie van de Geest de lampen brandend houdt en ons bewustzijn (het ‘oog’; Lukas 11:34) verlicht wordt. Leven vanuit ons heilige betekent dat we 24/7 in de zalving van Gods Geest wandelen. Verder vinden we in het heilige de tafels met de toonbroden, hetgeen een beeld is van Gods voorziening voor degenen die als ‘priesters’ dienst doen in het koninkrijk der hemelen. En als laatste vinden we in het heilige het reukofferaltaar, hetgeen een beeld is van de vreugde en dankbaarheid, die als een liefelijke reuk opstijgt voor God.
We kunnen ons heilige alleen binnengaan door de bedekking van het vlees (mind of flesh) weg te nemen. Dit gebeurt door vernieuwing van denken (metanoia; mind-shift). Zodra de bedekking wordt weggenomen, gaan we namelijk in ons heilige de heerlijkheid van de Heer (Christus in ons!) zien, als in een spiegel (2 Korintiërs 3:18). Achter de bedekking gaan we zien dat wij zelf de heerlijkheid van de Heer, de gezalfde des Heren, Christus, zijn. Zodra we ons dat bewust zijn geworden (hetgeen verder gaat dan rationeel weten / geloven), zijn we uit de Geest (uit God) geboren (wedergeboren). Eenmaal uit de Geest geboren, kennen we niemand meer naar het vlees (zie alles is nieuw geworden; 2 Korintiërs 5:17), waardoor het onderscheid bij anderen die nog niet-wedergeboren zouden zijn, vanzelf wegvalt. We zijn ons dan bewust geworden van het feit dat Christus alles en in allen is (Kolossenzen 3:11b). Zodra we het heilige van onze tempel zijn binnengegaan, zullen de vrucht en de gaven van de Geest vanzelf zichtbaar worden in en door ons leven heen.
Door de mind of flesh voor gekruisigd te houden, wordt de bedekking weggenomen en gaan we ons heilige binnen, waar we tot de volle kennis (bewustzijn) van Christus komen. Op dat moment begint de verandering van onze fysieke gedaante (Grieks: metamorfose) van heerlijkheid tot heerlijkheid (2 Korintiërs 3:18). Dit leidt uiteindelijk tot het ‘aandoen’ van een verheerlijkt / hemels lichaam (de verheerlijking), waarmee we het heilige der heiligen van onze tempel (het koninkrijk van God) zullen binnengaan. Onze fysieke lichamen van vlees en bloed kunnen het koninkrijk van God niet beërven (1 Korintiërs 15:50), vanwege het ontoegankelijke Licht in het heilige der heiligen. Om het heilige der heiligen te kunnen betreden zal ons lichaam moeten transformeren naar een verheerlijkt lichaam, hetgeen de voltooiing is van de theosis of de deïficatie (vergoddelijking), waardoor we deel krijgen aan de goddelijke natuur (2 Petrus 1:4). Het heilige der heiligen in de tempel van ons lichaam is de plaats van het Godsbewustzijn, waar God alles en in allen is (1 Korintiërs 15:28). Paulus noemt dit de ‘derde hemel’, waar hij tijdens zijn leven tijdelijk in werd opgetrokken (2 Korintiërs 12:2) en waarin hij later definitief binnengegaan is.
Het doel van ons leven hier op aarde is om vanuit de voorhof (het rijk van de duisternis, waar we naar het vlees wandelen) binnen te gaan in onze binnenkamer (ons onderbewustzijn). Eerst in ons heilige (het koninkrijk van het Licht), waar we in de Geest wandelen en onvergankelijkheid ‘aandoen’ en uiteindelijk in ons heilige der heiligen (het koninkrijk van God), waar we onsterfelijkheid ‘aandoen’ en daarmee het eeuwige leven binnenstappen. Dit alles zonder de tweede (lichamelijke) dood te zien.
De overgang vanuit de voorhof via het heilige naar het heilige der heiligen in de tempel van ons lichaam kunnen we alleen maken door groei in (verlichting van) ons geestelijk bewustzijn en dat vraagt om bekering en geloof. Bekering (metanoia) van vleselijk denken (mind of flesh; gerichtheid op buiten/’aarde’) naar geestelijk denken (mind of Christ; gerichtheid op binnen/’hemel’). Geloof in wie we werkelijk zijn (de Gezalfde des Heren; Christus) en geloof in de realiteit van het koninkrijk van God dat hier en nu al in zijn volmaakte glorie binnenin ons is; ook al kunnen we het als gevolg van het nog verduisterde bewustzijn nog niet waarnemen.
Dit is de Weg tot behoudenis (Handelingen 16:17) die Jezus ons heeft geopenbaard en de verlossing waar Paulus (en anderen) in het nieuwe testament over geschreven hebben.
We zullen weer mensen van de Weg moeten worden.
“Verheerlijkt dan God met uw lichaam.” (1 Korintiërs 6:20b)
Klik hier voor een schematische weergave van de groei in bewustzijn, zoals in deze blog beschreven.
Verlang jij er naar om deze weg van verlossing te bewandelen? Neem dan contact met ons op. We helpen je graag op weg!
Klik hier om je te abonneren op onze Blog / Nieuwsbrief.
Ben je door onze blogs of door een (online) gesprek bemoedigd of heeft het je verder gebracht in je geestelijke groei? Overweeg dan een (kleine) financiële bijdrage, waarmee je ons ondersteunt in onze missie, een nieuwe Reformatie in de christelijke kerk van Nederland. Uw bijdrage is belasting aftrekbaar. Wil je een ander bedrag doneren dan de keuzemogelijkheden hieronder, klik dan hier.
Delen van deze blog via social media wordt bijzonder gewaardeerd. Dit kan eenvoudig via de onderstaande snelkoppelingen.